Je ervaart lichamelijke maar vooral heftige geestelijke en emotionele klachten bij het hebben van PMDD. De huisarts zal negen van de tien keer de PMDD-er doorsturen naar een psycholoog/psychiater. Want tja, je zit daar hysterisch te wezen en geen idee wat je nog met jezelf aan moet. Helaas zijn huisartsen niet tot zelden bekend met PMDD. Goed, je wordt doorgestuurd en je bent allang blij dat er iets gaat gebeuren. Kom maar door...
Op zich is dat niet verkeerd want laten we PMDD goed bekijken, het slaat juist op onze psyche (daarnaast zou je ook altijd onder behandeling moeten staan van een gynaecoloog). We snappen onszelf niet eens, want binnen no time voel je je weer oké en binnen no time ben je weer compleet van het padje af. Binnen de GGZ wordt er amper tot niet naar hormonale klachten gekeken of gevraagd. Dat leeft daar niet en daar zijn ze ook niet voor opgeleid. Het komt niet in hun studieboeken voor. Veel vaker spitten zij door op gebeurtenissen in je leven en voor je het weet heb je een verkeerde diagnose te pakken, zoals een bipolaire stoornis, depressiviteit, angststoornis, borderline, manische depressiviteit zonder manie..., waarop je dan behandeld gaat worden. Het is wel van belang om eventueel onderliggende andere psychische stoornissen uit te laten sluiten. Mocht dat wel aan de orde zijn dan heb je misschien te maken met PME
Bij het kunnen vaststellen van PMDD zou er altijd 1 cruciale vraag in het begin altijd gesteld moeten worden bij iedere professional die je tegenover je hebt zitten, deze luidt?
"Hoe staat het met je cyclus, heb je je klachten wel eens dagelijks bijgehouden om te ontdekken of daar een verband ligt?"
